Wizjonerski twórca Luca Guadagnino przedstawia Challengers z Zendayą w roli Tashi Duncan, która jako złote dziecko tenisa, w wyniku kontuzji, została bezkompromisową trenerką… na korcie i poza nim. Jej mąż (Mike Faist – West Side Story) jest mistrzem, który przeżywa zawodowy kryzys. Tashi postanawia przywrócić mu dawną chwałę, ale oboje czeka niespodzianka, kiedy przeciwnikiem okazuje się inny przebrzmiały czempion Patrick (Josh O’Connor – The Crown) – jego były najlepszy przyjaciel i dawny chłopak Tashi. Kiedy przeszłość zderza się z teraźniejszością, a napięcie sięga zenitu, Tashi musi zadać sobie pytanie, jaka będzie cena tej wygranej?

Jest kaskaderem i jak na kaskadera przystało doświadcza wysadzania w powietrze, strzelanin, wypadków samochodowych, upadków z wysokości, a wszystko to dla naszej rozrywki. A teraz, świeżo po prawie kończącym karierę wypadku na planie musi znaleźć zaginioną gwiazdę filmową, rozwikłać spisek i spróbować odzyskać miłość życia, wciąż wykonując swoją codzienną pracę. Co może pójść nie tak? Colt Seavers (Ryan Gosling) to zaprawiony w bojach kaskader, który po odejściu z branży skupia się na swoim zdrowiu fizycznym i psychicznym, ale wraca do pracy, gdy gwiazda megabudżetowego filmu – reżyserowanego przez jego byłą, Jody Moreno (Emily Blunt) – zaginęła. Podczas gdy bezwzględna producentka filmu (Hannah Waddingham) stara się utrzymać zniknięcie gwiazdy Toma Rydera (Aaron Taylor-Johnson) w tajemnicy przed studiem i mediami, Colt wykonuje zatrważające akrobacje filmowe, próbując (z ograniczonym powodzeniem) powrócić do łask Jody. W efekcie Colt pakuje się w złowrogi, kryminalny spisek, który okaże się bardziej niebezpieczny niż jakikolwiek jego kaskaderski wyczyn.

Saori po śmierci męża samotnie wychowuje nastoletniego syna Minato. Zauważa u niego niepokojące zachowanie i odkrywa, że jest gnębiony przez swojego nauczyciela. Żąda w szkole odsunięcia pana Hori od pracy z dziećmi. Koreeda zaskakuje, podsuwa różne tropy, opowiadając nam historię z trzech perspektyw – matki, nauczyciela i samego Minato. Reżyser opowiada o skomplikowanych emocjach – jakże różnych u każdego z bohaterów – w sposób czysty i subtelny. Dużym atutem filmu jest ścieżka dźwiękowa, jedna z ostatnich kompozycji niezrównanego Ryuichiego Sakamoto.

Maggie jest dzielną wombatką, która w przebraniu superbohaterki przeczesuje miasto w poszukiwaniu złoczyńców i ich niecnych występków. W ostatnim czasie ma mnóstwo roboty – ale to nie ze względu na przestępców, których jest rekordowo mało, tylko z uwagi na drobne przysługi, o które proszą mieszkańcy metropolii. Całe dnie spędza na pomaganiu w udrożnianiu kanalizacji czy składaniu zeznań podatkowych, zamiast zająć się starym dobrym ratowaniem świata. Przychodzi jednak dzień, w którym znowu potrzebna będzie jej prawdziwa moc! Oto zły geniusz technologii planuje uwięzić wszystkich mieszkańców miasta w „idealnej” jego zdaniem symulacji komputerowej i odciąć ich od realnego życia. Maggie ani jej pomocnik Ptyś nie mogą na to pozwolić i ruszają na misję, aby uwolnić mieszkańców. Żadna wirtualna rzeczywistość nie może się bowiem równać z pięknem i dobrem prawdziwego świata!

12-letnia Bea (Cailey Fleming) tymczasowo wprowadza się do babci i prawie natychmiast zaprzyjaźnia się z zrzędliwym sąsiadem z góry, Calem (Ryan Reynolds). Ale Cal nie mieszka sam. Wokół niego jest pełno wyimaginowanych przyjaciół, IF-ów, którzy zostali sami po tym, jak ich prawdziwi ludzcy przyjaciele dorośli. Okazuje się, że Cal i Bea są jedynymi osobami, które są w stanie zobaczyć IFy. Łączą więc siły aby pomóc IFom i sparować je z nowymi dziećmi. Co może, ale wcale nie musi być możliwe. Reżyser i aktor John Krasinski, znany głównie z reżyserii serii „Ciche miejsce” czy głównej roli w serialu „Jack Ryan”, tym razem, jak sam przyznał, chciał stworzyć film, który mogłyby obejrzeć jego dzieci. W tej sposób powstały „Istoty Fantastyczne” czyli magiczna podróż pokazująca niesamowitą moc dziecięcej wyobraźni skierowana do widza w każdym wieku.